Afryka



W środkowej Afryce badania prowadził Jan Czekanowski. Był profesorem na uniwersytetach we Lwowie, Poznaniu i Lublinie, a jego zainteresowania skupiały się wokół etnografii i antropologii. Od 1907 do 1909 uczestniczył w wyprawie niemieckiej do środkowej Afryki, jednak badania generalnie prowadził na własną rękę. Pokonał prawie 7 tysięcy kilometrów przemierzając południowy Sudan, Ugandę i Ruandę.

Generał Józef Łozowski, będący wojskowym inżynierem i głównym kartografem w egipskiej armii Napoleona prowadził prace w północnej Afryce.

Egipt badał Józef Sułkowski - polski oficer, adiutant Napoleona Bonaparte. Uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim i wojnie polsko - rosyjskiej w 1792 roku. 4 lata później wstąpił do armii francuskiej, a zginął w 1978 podczas rozruchów w Egipcie. Znał bardzo dobrze kulturę arabską i język arabski, brał udział w wykopaliskach archeologicznych. Wchodził w skład Sekcji Ekonomii Politycznej Instytutu Egipskiego. Jest autorem książki "Notes sur l`expedition d`Egypte", zawierającej poza kwestiami wojskowymi, geograficzny opis Dolnego Egiptu.

Jednym z pierwszych polskich uczonych prowadzących swoją działalność w Egipcie był Tadeusz Smoleński.
Urodził się w 1884 roku, a już w 1904 opuścił Polskę i udał się do Egiptu. Zajął się nim Gaston Maspero - dyrektor Service des Antiquités, u którego Smoleński odbył studia. Po studiach, dzięki wybitnym osiągnięciom, mógł prowadzić wykopaliska w Górnym Egipcie. Jest autorem książki "Na dworze Cheopsa", w której znalazły się przetłumaczone na język polski baśnie i legendy egipskie. W 1909 roku powierzono mu funkcję sekretarza komitetu organizacyjnego II Międzynarodowego Kongresu Archeologów Klasycznych odbywającego się w Kairze. Zmarł na gruźlicę w 1909 roku w Krakowie. W testamencie zawarł m.in. takie słowa: "Niech nikt nie zapomina o niedoli kraju. Niech strzegąc się występku, znieprawienia, spełnia wytrwale obowiązki sumienia w sprawie publicznej nauką i cnotą".